Iedere diagnose kent een eigen te verwachten ziektebeloop en mogelijkheden in de behandeling. Daarom wordt de diagnose vaak besproken in een multidisciplinair overleg (MDO), waarbij ook andere specialisten betrokken zijn. Dit zijn bijvoorbeeld de radioloog, reumatoloog en cardioloog. De uitkomsten van dit overleg worden met u besproken in een diagnosegesprek. Uw eigen behandelwensen en de medische mogelijkheden en adviezen worden in dit gesprek op elkaar afgestemd, waarna gedeelde besluitvorming (shared decision) leidt tot het uitvoeren van het behandelplan.
Diagnose
Vaak kan op basis van het anamnesegesprek (het gesprek over het beloop van uw klachten en de omstandigheden) en de uitslagen van onderzoeken, een waarschijnlijke of zekere diagnose worden gesteld. Er zijn vele verschillende vormen van ILD. Niet altijd is de oorzaak bekend.
CTD-ILD (connective tissue disease related interstitial lung disease)
Sommige andere ziekten kunnen ILD veroorzaken. Vaak zijn dit auto-immuunziekten of ook wel systeemziekten zoals reuma en sclerodermie. In het LUMC is er voor deze aandoeningen ruime ervaring en is er een nauwe samenwerking tussen de afdelingen Longziekten en Reumatologie.
EAA (Extrinsieke Allergische Alveolitis)
Extrinsieke allergische alveolitis (EAA) wordt ook wel hypersensitiviteitspneumonitis (HP) genoemd. Hierbij is sprake van een allergische reactie op bepaalde ingeademde stoffen die een ontsteking van de longblaasjes veroorzaakt. Bekende stoffen die deze aandoening kunnen veroorzaken, zijn schimmels, uitwerpselen van vogels en bepaalde medicijnen. Soms herstelt de ziekte spontaan nadat de patiënt niet meer aan de prikkel wordt blootgesteld. In andere gevallen is behandeling met ontstekingsremmende medicatie nodig. Een chronische vorm, waarbij de klachten niet meer verdwijnen en blijvende schade in de longen kan ontstaan, komt voor.
IPF (Idiopathische Pulmonale Fibrose)
“Idiopatisch” betekent “zonder bekende oorzaak”. Bij IPF is dus sprake van longfibrose zonder dat bekend is waarom de ziekte ontstaat. Bij deze vorm van interstitiële longziekte is sprake van voortschrijdende verlittekening (progressieve fibrose) zonder dat er een ontstekingsmechanisme bij komt kijken. Behandeling bestaat dan ook uit het afremmen van de verlittekening met behulp van zogenaamde ‘fibroseremmers’. De ontstane schade (fibrose) kan niet worden genezen en kan op den duur leiden tot complicaties, waarvoor ondersteunende behandelingen (bijvoorbeeld zuurstoftherapie) nodig kan zijn.
Sarcoïdose
Bij sarcoïdose is er sprake van ophopingen van afweercellen (granulomen) wat overal in het lichaam kan optreden, maar zich het vaakst afspeelt in de longen en lymfeklieren. De oorzaak van deze auto-immuunziekte is niet bekend. Vaak verdwijnen de granulomen vanzelf, maar in een aantal gevallen is behandeling met ontstekingsremmende medicatie nodig en kan blijvende schade in de betrokken organen ontstaan. Of de patiënt klachten ervaart en in welke mate, is afhankelijk van de betrokken organen en het stadium van de ziekte.